Budując własny dom czynimy starania, aby  inwestować w jak najsolidniejsze materiały, które będą  działały bez usterek przez długie lata. Zasada ta jest szczególni znacząca jeśli chodzi o wybór materiałów do instalacji wodno-kanalizacyjnych. W nowoczesnym budownictwie  rury wewnętrzne  ukryte są w większości w tynkach, ścianach i pod posadzką, co przy ich awarii  bardzo  komplikuje naprawę. Najnowsza technologia proponuje inwestorom mnóstwo rewelacyjnych rozwiązań. Należą do nich między innymi systemy kanalizacyjne PP HT, HDPE oraz tradycyjne PCV (PVC). W dodatku możemy wybrać  rury zgrzewane albo klejone.
Rury wewnętrzne i zewnętrzne PCV stosuje się do odprowadzania  ścieków zarówno o wysokiej jak i o niskiej temperaturze. Montowane są wewnątrz budynków, ale  stosuje się je również w ziemi pod konstrukcją budowli. Rury PCV HT (high temperature) wyróżniają się ogromną odpornością na wysoką temperaturę. Dodatkowo są odporne na zarastanie (inkrustację) a ich trwałość to co najmniej 50 lat. Wszystko to dzięki szczególnym właściwościom hydraulicznym,  charakteryzują się bowiem bardzo niskim współczynnikiem chropowatości. Trzeba zaznaczyć, że rury kanalizacyjne tego typu są bardzo proste w montażu, gdyż wszystkie elementy są idealnie dopasowane i łączą się ze sobą bez zakłóceń.

W hydraulice ogromne zastosowanie  mają rury polipropylenowe (PP). Charakteryzują sie one bardzo wysoką wytrzymałością, więc najczęściej montuje się je na zewnątrz budowli, ponadto ich dużą zaletą jest niska waga. Rury PP  charakteryzują się wysoką odpornością termiczną i chemiczną, są także niepodatne na abrazję, czyli ścieranie, wynikające z przepływu wraz z wodą np. piasku i żwiru. Gładka powierzchnia wewnętrzna tych rur pozwala na tworzenie mniejszych spadków, a cięższe elementy nie zalegają wewnątrz.
W budowie systemu wodno-kanalizacyjnego  niezbędne są kształtki PCV i PP. Są one bardzo różnorodne i wytworzone w taki sposób, że każda rura PCV i PP łączy się z kształtką bez żadnego problemu. Każdy całościowy system instalacyjny z tworzywa sztucznego jest kompatybilny z innym systemem, ale tylko przy użyciu odpowiednich złączek. Są to najczęściej złączki z tworzywa z wtopioną wkładką metalową. Ten typ kształtek jest połączeniem metalowego calowego gwintu rurowego z zakończeniem z PP, któreumożliwia połączenie za pomocą zgrzewania polifuzyjnego z przewodem rurowym wykonanym z tego samego materiału. Złączki z „wtopką” służą również do łączenia instalacji z tworzyw sztucznych z armaturą sanitarną, ogrzewczą oraz instalacją standardową ze stali lub miedzi. Pierwszorzędnej jakości złączki z wkładką są odporne na znaczne naprężenia mechaniczne w momencie montażu. Wewnętrzna powierzchnia złączek z wkładką gwintowaną z gwintem zewnętrznym pokryta jest polipropylenem, przez co części metalowe nie mają kontaktu z przepływającym medium. Wytrzymałość chemiczna złączek z „wtopką”, mimo pokrycia gwintowanych wkładek niklem i chromem, nie może być porównana z odpornością elementów z polipropylenu. Dlatego też łączniki te nie nadają się do wszystkich obszarów zastosowań przemysłowych.
System PCV/PP HT stosuje się zarówno w budynkach mieszkalnych jak i w komercyjnych, gdzie wymagania co do hałasu generowanego przez instalacje kanalizacyjne są umiarkowane. Jeśli niezbędne jest zastosowanie systemu, który daje większy komfort akustyczny, dostępne są także systemy kanalizacji niskoszumowej.
Jednym z najlepszych systemów jest system PE HD (rury polietylenowe). Stworzono je z przeznaczeniem do rozprowadzania wody pitnej, ścieków, ciekłych mediów technologicznych oraz jako rury osłonowe.  Są one tak szeroko stosowane, ponieważ posiadają {wyjątkowe właściwości fizyko-mechaniczne, wysoką elastyczność i są odporne na agresywne media czyli substancje obciążone chemicznie. Dodatkowo PE HD są całkowicie obojętne dla środowiska naturalnego i wytrzymują uderzenia nawet przy temperaturze do -80 stopni C.

W instalacjach wodociągowych i grzewczych polipropylenowych popularność zdobyły w ostatnim czasie złączki grzewcze. O jakości wykonanego zgrzewu decyduje przede wszystkim czas zgrzewania tworzywa. Jeśli poddamy zgrzew zbyt wysokiej temperaturze może nastąpić jego uszkodzenie. Zbyt małe podgrzanie łączonych elementów obniża stopień ich przenikania, co źle wpływa na stopień przenikania na zgrzewie. Zniszczeniu może ulec polipropylen wystawiony na działanie czynników zewnętrznych takich jak ciepło, światło, tlen, promieniowanie UV. W ich wyniku na powierzchni zewnętrznej rur pojawiają się zmiany i uszkodzenia. Do wykonania zgrzewu stosuje się mufy elektrooporowe. Są to specjalne polipropylenowe tuleje z wtopionym drutem elektrooporowym. Napięcie elektryczne, podłączone do spirali grzejnej mufy powoduje nadtopienie ścianek rur oraz mufy i trwale łączy. Elektrozłączka została tak zaprojektowana, aby umożliwić wsunięcie w nią rury bez wcześniejszego nagrzania łączonych elementów.  Żeby wykonać połączenie przy pomocy muf elektrooporowych, konieczna jest specjalna zgrzewarka. Po włączeniu zgrzewarka automatycznie ustala parametry prądu i czas wymagany do zgrzania na podstawie zadanej średnicy i temperatury otoczenia. Po wykonaniu zgrzewania należy bezwzględnie przestrzegać czasu naturalnego procesu chłodzenia. Czas osiągnięcia wymaganej pełnej wytrzymałości jest zwykle przedstawiony w tabeli, którą dostarcza producent systemu. Właściwa temperatura procesu zgrzewania waha się w przedziale 250-270°C.
Obecnie rynek oferuje nam wiele specjalistycznych systemów hudraulicznych, kanalizacyjnych i grzewczych. Wszystkie one charakteryzują się nie tylko trwałością, ale także wysoką estetyką wykonanej z nich hydrauliki. Dzięki wszystkim właściwościom zapewniają użytkownikom spokój i bezpieczeństwo na wiele lat.